Η συμβολική δύναμη της Αμπέλου στην Αγία Γραφή

[Προηγούμενη δημοσίευση: http://bitly.com/292rWhH]

Άμπελος- Οίνος συμβολισμοί και παρομοιώσεις: Στην Αγία Γραφή  οι παρομοιώσεις  είναι απλές (το σταφύλι είναι κόκκινο σαν τα ιμάτια και γενικά  τα ενδύματα (Ησ  63,2) ή συμβολικές. Για παράδειγμα, η μεγαλoσύνη και ευσπλαχνία του θεού μπορεί να διαπιστωθεί στο παρακάτω εδάφιο: « Όπως όταν βρεθεί μια ώριμη ρόγα σταφυλιού μαραμένη, λένε οι τρυγητές μην την καταστρέφεις, γιατί υπάρχει ευλογία σ’ αυτήν», έτσι θα κάνει (ο Θεός) γι’ αυτόν που τον υπηρετεί, για χάρη του δηλαδή δεν θα τους καταστρέψει όλους (Ησ 65,8).»

Ας δούμε λοιπόν κι άλλες παρομοιώσεις, κι άλλους κύριους συμβολισμούς που απαντώνται στην Βίβλο και που σχετίζονται με την άμπελο και τον οίνο.

Εγκατάλειψη του θεού όπως η πρόχειρη καλοκαιρινή καλύβα στο αμπέλι: Η αγαπημένη πόλη του θεού Σιών θα εγκαταλειφθεί, όπως εγκαταλείπεται η πρόχειρη καλοκαιρινή καλύβη στο αμπέλι, όπως το οπωροφυλάκιο σε αγρό με αγγούρια και όπως μια πόλη που πολιορκείται (Ησαΐας 1,8), γιατί αμάρτησε. Φυσικά, το έλεος του θεού θα επαναφέρει το κύρος της με την εγκαθίδρυση της νέας Σιών, όπως αναφέρει αργότερα  ο ίδιος προφήτης.

Χριστός άμπελος και οι πιστοί τα κλήματα: Γράφεται στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (15, 1-7), όπου  μιλάει ο Χριστός και λέγει: «Εγώ είμαι η αληθινή κληματαριά κι ο πατέρας μου είναι ο γεωργός. Κάθε κληματόβεργά μου που δεν καρποφορεί την κόβει και κάθε μία που καρποφορεί την καθαρίζει, για να φέρει περισσότερο καρπό. Εσείς ήδη είστε καθαρισμένοι από τα λόγια που σας δίδαξα. Μείνετε σ’ εμένα κι εγώ σ’ εσάς. Όπως η κληματόβεργα δεν μπορεί να καρποφορήσει από μόνη της, αν δεν μείνει ενωμένη στην κληματαριά, έτσι ούτε κι εσείς, αν δεν μείνετε ενωμένοι μαζί μου. Εγώ είμαι η κληματαριά, εσείς οι κληματόβεργες. Όποιος μένει σ’ εμένα κι εγώ σ’ αυτόν, αυτός κάνει πολύν καρπό, γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα. Αν κάποιος δεν μείνει ενωμένος μαζί μου, πετάχτηκε έξω σαν τις κληματόβεργες και ξεράθηκε^. αυτές δε τις μαζεύουν ξερές και τις ρίχνουν στη φωτιά και καίγονται. Αν μείνετε σ’ εμένα και τα λόγια μου μείνουν μέσα σας, ό,τι θέλετε ζητείστε και θα σας γίνει.» Τα λόγια αυτά κρατούν σταθερά τη μεγάλη συμβολική τους δύναμη στον ελληνικό χώρο έως στις μέρες μας. Στις φορητές εικόνες αλλά και στις διακοσμήσεις των ναών, ο Χριστός αποτελεί τον κορμό της αμπέλου, οι δε Απόστολοι τις κληματόβεργες.

Λαός του Ισραήλ, το καλό αμπέλι του Θεού: Στον 79^ο  Ψαλμό, ο ψαλμωδός αναφέρεται με υπέροχες παραβολικές εικόνες της αμπέλου για τον λαό του Ισραήλ. Σαν αμπέλι-λέει ο ψαλμωδός μας- μετακόμισες από την Αίγυπτο, τον Ισραηλιτικό λαό. Έδιωξες τα ειδωλολατρικά έθνη και το φύτεψες στην Παλαιστίνη. Άνοιξες προς αυτόν ελεύθερο τον δρόμο (από Αίγυπτο μέχρι Παλαιστίνης) και φύτεψες βαθιά τις ρίζες του και γέμισε τη χώρα. Η σκιά του σκέπασε τα βουνά και οι διακλαδώσεις του κάλυψαν τους θεοφύτευτους κέδρους του Λιβάνου. Άπλωσε τα κλήματά του μέχρι τη θάλασσα (προς τη δύση), και τους κλάδους του μέχρι τους ποταμούς (προς ανατολή). Γιατί τώρα γκρέμισες τον φράχτη του, ώστε να μπορούν να τρυγούν τους καρπούς του όλοι όσοι περνούν από το δρόμο; Το ρήμαξε αγριόχοιρος από το δάσος και θηρίο άγριο το έφαγε εντελώς. Θεέ των ουράνιων δυνάμεων, στρέψε και πάλι το πρόσωπό σου με καλοσύνη σ’ αυτό. Ρίξε βλέμμα στοργικό από τον ουρανό και δες και επίσκεψε αυτό το αμπέλι και αποκατάστησέ αυτό, που το φύτεψε το δεξί σου χέρι. Παράλληλα, ρίξε βλέμμα στοργικό και στον άνθρωπο εκείνο, που του έδωσες δύναμη να κυβερνά το έθνος σου προς δόξα δική σου (9-16β).

Ο Εβραϊκός λαός, σε αντίθετη περίπτωση, όταν προστρέχει σε άλλους θεούς, από διαλεχτό αμπέλι του πραγματικού Θεού θα γίνει καταραμένος σαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Θα γίνει το χειρότερο, το πιο άγριο και στείρο αμπέλι που παράγει σταφύλια πικρά σαν χολή, το κρασί που μεθάει. Το δε μεθύσι αυτό είναι σαν τον θυμό των δρακόντων και το δηλητήριο της οχιάς. Όλα αυτά: το αμπέλι, τα σταφύλια και ο καταραμένος οίνος, είναι σαν να έχουν γραφτεί, τοποθετηθεί και ασφαλιστεί μέσα στο θησαυροφυλάκιο του νου του Θεού, για να επανέλθει ο Θεός, όταν θα φτάσει η ώρα της τιμωρίας. Σε πολλά άλλα εδάφια φαίνεται ότι ο Θεός θα γίνει τιμωρός σε έναν λαό, που δεν συμπεριφέρθηκε ορθά στις εντολές του.

[Συνεχίζεται]